Crochet brings light!

Natuurlijk stroomt mijn hoofd al weer over van de ideeën en ben ik nog maar op een derde van mijn streepjesdeken die bedoeld was om bij te komen van het bedenken, haken en uitwerken van alle rokjes voor mijn boek. Maar creativiteit valt niet te stoppen.

Kriebels. We hebben een lampje nodig. Dus ik toog naar de Kringloopwinkel. Wat betreft het zoeken van lampjes die een tweede leven verdienen ben ik wat kritisch. Elektriciteit is natuurlijk niet mijn metier dat snap je.
Al eerder knapte ik een echt heel erg oud lampje op voor Rozemarijn. We vonden slechts 1 stopcontact in huis dat niet geaard was en daar kon de stekker in van dat oude lampje! Dat werd dus zoeken naar een niet geaard verlengsnoer zodat het leeslampje ook nog op haar nachtkastje kon staan en Rozemarijn niet hoefde te gaan zitten lezen op de overloop. Dat is maar niks. Zo voor het slapen gaan.





Voor Sam knapte ik ook een Kringloop lamp op. Maar dat was eigenlijk best een modern lampje.
Ik vermoed van een heel groot woonwarenhuis.
Iets met blauw en geel.

Maar nu. Ik kon niets vinden.

Uiteindelijk koos ik voor enkel een lampenvoet. Vanwege dat mooie blauw.

Ik zocht er een kapje bij en vond dit wat voze exemplaar. Past best dacht ik.
Proberen. Prima. Twee euro. Okay.

Thuis in de schier oneindige voorraad katoen wat kleurtjes uitgezocht. En haken maar. Even passen tussendoor.

Stekker in het stopcontact; licht!

(het lijkt wel een rokje? Of is hier sprake van
deformatie?)

Trots op je zelf zijn!

Ik had nog een fotoshoot in de studio voor mijn boek.

Ook een overwinning hoor, anderen vinden dus leuk wat ik bedenk en maak. Daar ben ik trots op!

En ik ben ook trots op mijn kinderen.

Maar de trots in je zelf is het grootste goed. Hun eigen trots, zo mooi:

Sam: B-diploma gehaald!

Robin: Helpen met mixeren bij het pannenkoeken bakken! (en door het gat gezwommen maar ja ik was niet onder water met mijn fototoestel. Echt niet? Nee!)

Rozemarijn: Haar eigen verjaardagpartijtje. Gezekerd zelf klimmen!

Zij leven hoog!

Van rustmoment tot denken eeh deken

Na al het rokjeshaakgeweld, tijd voor iets eenvoudigs. Rustig rijen haken. Heerlijk. Niet nadenken behalve over wat de volgende kleur gaat worden. 

Ik heb een mand vol gekieperd  met bolletjes die ik over had ofwel niet gebruikt heb voor mijn boek.

Het garen is Coton 4 van Phildar. De haaknaald Amour van Clover is fantastisch.
Rij na rij na rij. Kom ik tot rust.

Vliegen, zweven en hollen gedachten voorbij. Over het leven en natuurlijk over het boek. Want ik ben veel aan het schrijven en patronen aan het uitwerken.

Zo fijn is het dan als er een haakproject ligt waarvan ik weet dat met het insteken van de haaknaald de rust al in mij neer daalt.

Het roept me en rukt en trekt aan me... Dat vind ik stiekem natuurlijk best goed.
En dan de kleuren, fijn! Turquoise is het nieuwe blauw voor mij.

Met wat grijs, wit en bruin tinten en een paar blauwen want dat zijn kleuren die ik dus niet of weinig heb gebruikt. Van deze katoen dan.
En zo houd ik stand!

Oh ja, dat zijn halve stokjes en ik steek telkens alleen in de achterste lus in. Dan krijg je zo'n lekker ribbeltje.

Dreadful great news!

foto Gerhard Witteveen

Natuurlijk heb ik het al een beetje door laten schemeren. Had ik vaak geen tijd om te bloggen. Schreef ik eens een blogje ging het weer over iets waarvan ik niet wilde zeggen wat het was.

Maar ik heb echt een paar maanden heel hard haken achter de rug. Op het strand, op de bank, voor het huis, tijdens het voetbal (is dat heel erg?), in de tuin, op school en natuurlijk ook op de camping.

En dan vorige week, op mijn verjaardag kwam al het haakwerk bij elkaar voor een fotoshoot. Voor het echie! Toen ik alles zo bij elkaar zag dacht ik bij mezelf; jemig! wanneer heb ik dit allemaal eigenlijk bedacht en ook nog gemaakt??

Voorjaar 2015 komt mijn eerste haakboek uit! Een boek vol door mij bedachte en gehaakte rokjes met een uitleg hoe ik dat deed zodat iedereen  het na kan doen. 

Ik heb wat rond gereden tussen de bedrijven door met al mijn gehaakte spullen, kleding erbij zoeken en leuke spullen voor de foto's. 

En weer door, boodschappen doen , sporten, de was, oh de kinderen ophalen en weer ergens heenbrengen, stofzuigen, opruimen kinderen weer ophalen dan wel wegbrengen, eten maken, het ook samen met de kinderen op eten, weer opruimen, voorlezen (leuk!), knuffelen, aandacht en haken dus! Tellen ook. Want waar ik anders gewoon altijd maar wat doe op mijn gevoel, moest ik nu alles keurig bijhouden. Zodat er een beschrijving staat die klopt. Dat je als je dat nahaakt hetzelfde rokje krijgt en niet een gestippelde olifant ofzo. 

Dat van die beschrijvingen is nog wel een puntje van aandacht de komende tijd. Maar het gaat dus echt gebeuren. Ook al heb ik nog een berg uit te schrijven het boek komt! Zo het hoge woord is er uit en wat word ik blij van dit project en wat krijg ik er een boel inspiratie van. Heerlijk!