Ondertussen in de verre landen

 Donderdag een artikel in de krant (Volkskrant, 2 febr V-bijlage) wat me weer eventjes bezig houdt. Er is een boek verschenen wat gaat over de problematiek rond levensbeeindiging bij (ongeboren) baby's met een afwijking. Het is voor mij heel herkenbaar. Wij wisten ook dat Sterre buiten mijn lichaam niet levensvatbaar zou zij zijn. Maar toen wij dat hoorden was ik al 22 weken zwanger...

ook daarom is het goed dat er (prenataal) onderzoek wordt gedaan (met ons goede doel steunen we de Radboud universiteit een klein beetje) Hoe eerder je het weet...

Overigens zijn wij in het VU mc (Amsterdam) heel goed en prettig begeleid en gesteund.

Het boekje is van Roos Schlikker, uitgegeven bij de Nieuw Amsterdamse uitgevers. Titel: Ik wens je het onmogelijke ISBN 978904681154

Het leven om ons heen gaat altijd door. Gelukkig hebben we weer eventjes contact gehad met de verre landen, zoals als Robin het noemt als ze weer eens aan iemand vertelt waar haar papa is. Hier sneeuwt het maar daar regent het enorm en we hebben vaak geen internet- en al helemaal geen telefonisch contact. Sam en Rozemarijn tonen zich duidelijkt trots op hun papa bij het zien van de foto's.

Goed werk, Bocas Sanas! En natuurlijk ben ik ook best wel trots als ik mijn lief hier zie doen waar hij goed in is! Zoals hij zelf al zei: 'We doen er hier echt iets toe en dat je dat kan , gewoon met je handen, is fijn'

En daar is Dominiek! Dit popje (gemaakt uit tshitrts van mij en de kinderen) maakt het voor de kinderen heel tastbaar. De kinderen daar willen hem allemaal wel hebben. Wie weet dat ook hier een idee voor een knuffelproject in zit...

Ready for take -off

Gisterenavond laatste avondje met zijn tweetjes, voor de openhaard met kaas, wijn en onze romantische deken! Op de valreep afgemaakt, mijn restjesdeken.

Allerlei wolrestjes en verschillende stekensoorten zijn er in verwerkt.

Ready for take-off. We gaan naar Schiphol. Rozemarijn heeft pijn in haar buik en tranen in haar ogen. Och...Het valt niet mee maar het is voor een zeer goede zaak (Bocas Sanas). Lang hebben we naar dit afscheid toe geleefd het de kinderen niet te lang van te voren verteld. En dan komt het rap dichterbij, het wordt spannender. En nu we terug zijn thuis is het als anders, straks komt er alleen niemand meer bij, we gaan eten, de kinderen gaan naar bed en dan is het stil.

Gelukkig heb ik onze romantische deken nog! Samen ingewijd.

Morgen skypen?!

Bocas Sanas - Gezonde monden

Na een druk en gezellig weekend en net de vloer gedweild te hebben nog heel even tijd voor een berichtje en koffie en dan weer naar school.

Vrijdagavond de collega's te eten gehad met wie manlief woensdag voor bijna 3 weken op ontwikkelingswerk gaat! Voor Bocas Sanas. Best spannend. De kinderen zijn ook erg opgewonden hierover. Ik zocht samen met hen oude t-shirts uit en hiermee maakten we een popje voor papa om mee te nemen! Om mee te slapen en knuffelen als hij ons mist! En natuurlijk gaat ie ons verschrikkelijk missen... En wij hem ook.

Het popje heet Dominiek en hij heeft een tasje waar een al daar gevonden steentje in kan.

Zaterdag nog een vriendin te eten en gisteren opa en oma in het kwadraat.

Afscheid hangt in de lucht...

Voor deze prachtige tulpen haakte ik nog snel een vaas met Ribbon XL in mijn favoriete blauwe kleur. Daar heb ik ook nog een kaarsje bij.

En omdat ik ook rust wil, ben ik maar weer eens wat roosjes gaan haken. Deze roosjes vind ik zelf erg leuk op een haarspeldje. Ik draag ze zelf en verkoop ze in de shop, een gedeelte van de opbrengst gaat dan naar ons goede doel!

En van mijn ooit favoriete tshirt, wat ik vaak droeg toen ik nog op dat warme eiland ver weg woonde, gebruikte ik een stukje voor popje Dominiek. Wij leerden elkaar op dat eiland kennen, mooie herinneringen maken dat ik geen afscheid van dit shirt kon nemen. Dit is toch de ultieme oplossing! Ik maakte er ook een vogeltje mee, voor me zelf! Als aandenken.

En het wordt ook weer tijd voor bloemetjes in allerlei kleurtjes in vaasjes (van De Kringloop natuurlijk!, die vaasjes dan). De avonden zullen de komende tijd voor mij wel heel stil zijn, haken dan maar!