Een zaterdag

Best druk in je eentje. Dus de kleine beetjes tijd die ik maak voor mezelf gebruik ik om te punniken. Zoals manlief die er dus nu helemaal niet is (bocas sanas) vaak placht te zeggen. Terwijl ik nooit punnik.
Voor Poekie maakte ik nog twee vogeltjes. Het zijn infuuspaalhangers (wat een mooi woord!). Als je zo'n infuuspaal nodig hebt wil je natuurlijk wel dat ie er een beetje leuk uit ziet. Vooral als je in staat bent om er mee op de gangen te flaneren maar ook vooral als je je bed of kamertje niet uit kan en mag.

Dus pimp je infuuspaal...
Komende week zal ik het op de post doen samen met Clarabel en misschien later meer.

Gisterenavond maakte ik de omslagdoek af voor Rozemarijn. Oh wat staat dat mooi! Het patroon staat op mijn geheime pagina!
Vandaag zaterdag, de kleine is logeren bij opa en oma. Dus ik ga met de andere twee op pad, we wandelen met de hond, struinen op ons gemak de kringloop winkel af, zij vinden het heerlijk (ik ook natuurlijk) en doen daarna ook nog alle boodschappen.

Net berkenstammetjes deze vaasjes en dan dat groene glazuur aan de binnenkant.

Mooie voorjaarstakkenvaas. Ook nog 2 autootjes voor Sam.

Verse bloemen willen soms ook een nieuwe vaas, een vaas waar je doorheen kunt kijken!

Nu de haard aan, soep op het fornuis en straks komt Robin weer terug met opa en oma.
Prettig weekend.

Bocas Sanas - Gezonde monden

Na een druk en gezellig weekend en net de vloer gedweild te hebben nog heel even tijd voor een berichtje en koffie en dan weer naar school.

Vrijdagavond de collega's te eten gehad met wie manlief woensdag voor bijna 3 weken op ontwikkelingswerk gaat! Voor Bocas Sanas. Best spannend. De kinderen zijn ook erg opgewonden hierover. Ik zocht samen met hen oude t-shirts uit en hiermee maakten we een popje voor papa om mee te nemen! Om mee te slapen en knuffelen als hij ons mist! En natuurlijk gaat ie ons verschrikkelijk missen... En wij hem ook.

Het popje heet Dominiek en hij heeft een tasje waar een al daar gevonden steentje in kan.

Zaterdag nog een vriendin te eten en gisteren opa en oma in het kwadraat.

Afscheid hangt in de lucht...

Voor deze prachtige tulpen haakte ik nog snel een vaas met Ribbon XL in mijn favoriete blauwe kleur. Daar heb ik ook nog een kaarsje bij.

En omdat ik ook rust wil, ben ik maar weer eens wat roosjes gaan haken. Deze roosjes vind ik zelf erg leuk op een haarspeldje. Ik draag ze zelf en verkoop ze in de shop, een gedeelte van de opbrengst gaat dan naar ons goede doel!

En van mijn ooit favoriete tshirt, wat ik vaak droeg toen ik nog op dat warme eiland ver weg woonde, gebruikte ik een stukje voor popje Dominiek. Wij leerden elkaar op dat eiland kennen, mooie herinneringen maken dat ik geen afscheid van dit shirt kon nemen. Dit is toch de ultieme oplossing! Ik maakte er ook een vogeltje mee, voor me zelf! Als aandenken.

En het wordt ook weer tijd voor bloemetjes in allerlei kleurtjes in vaasjes (van De Kringloop natuurlijk!, die vaasjes dan). De avonden zullen de komende tijd voor mij wel heel stil zijn, haken dan maar!

It's supposed to be blue monday..

Lekker koud vandaag! En zonneschijn. Heerlijk vind ik het.
Dit weekend mijn eerste popje voor het Poekie-project gemaakt. Een mooi initiatief. Misschien dat ik voor ons eigen goede doel in de shop ook wel wat popjes kan verkopen...

Clarabel heeft een neutrale uitdrukking een kind is ook niet de hele dag vrolijk en ze kan alles zijn wat je maar wilt, maar vooral wil ze een vriendje!

Sam heeft haar Clarabel gedoopt. Het volgende popje dat ik zal maken is door Rozemarijn ontworpen! (wordt vervolgd)

En door dat Poekie-project, ineens moest ik weer denken aan het ziekenhuis. Aan Robin, zo klein, zo weerloos en kwetsbaar. Te zwak om te huilen maar het geluid wat ze maakte sneed dwars door mijn ziel.

Haar wolletje wat opgeschort, mijn shirt om hoog geschoven. onze blote lijven tegen elkaar.
Uren, echt uren op een tuinstoel, daar in het ziekenhuis in onze kamer die vijf weken lang ons huisje is. Haar kleine lijfje, gezekerd met talloze slangen en buisjes aan allerlei apparaten, zakjes en computers. Het geluid van die pomp, de ruggemergpomp. Nu nog, raakt ze soms in paniek, als een fietsband wordt opgepompt of van een stofzuiger.

Met opa en ezel en zowaar; weer dat ondeugende bekkie

Zo zitten we uren, vele uren achter elkaar. Ik ben in de overtuiging, de volle overtuiging dat mijn lichaamswarmte, mijn gedachte aan kracht haar, kleine Robin helpt, sterk maakt om dit te kunnen overleven. Uren en uren met mijn kind, huid tegen huid.... Begeleid door piepjes en bliepjes het zuchten en tikken van die pomp. Ik realiseer me nu, nadat ik bedacht om, ondanks ons eigen goede doel project, voor Poekie iets te maken, dat dit alles, al weer, zo'n twee jaar is geleden. 10 januari twee jaar geleden werd ze met spoed opgenomen en de volgende dag geopeerd.

En nu...

Robin, een kerngezonde en stevige peuterr, ze is al bijna drie jaar oud! Wat een prachtkind.

Ook voor mij net als de moeder van het Poekieproject bracht de ziekenhuisperiode iets moois. Ik besloot dat ik weer wat met mijn drang om creatief bezig te zijn moest gaan doen. En besloot om onze gynaecoloog en zijn onderzoeksteam te gaan steunen.

Blauw vind ik een heel mooie kleur! En vandaag is een mooie dag!


P.S. Eerder schreef ik een bericht met de kop Blue Monday als ode aan de kleur blauw. Vandaag schijnt het Blue Monday te zijn volgens de krant als in: supposed to be the saddest and most depressing day of the year... Not!

Stralen!

Gisteren kon Sam dan uiteindelijk zijn verjaardag op school vieren. Met een nog stralender gezicht dan anders haalde ik hem op. In zijn hand een mandje met verworven schatten. Gekregen op de tocht langs meesters en juffies; mooie schelpjes, steentjes, knikkers en een klein schildpadje van Robin haar juffie. Maar het leukst was toch wel de kabouter die hij van zijn eigen juf kreeg. Wat is hij daar blij mee.

Aan de traktatie hadden we de dag daarvoor met zijn allen hard gewerkt en ook dat werd beloond want iedereen vond de konijnencakejes heel erg lekker (zie hier het recept: geheime recepten en patronen). Het zag er ook wel erg grappig uit.

Nu Sam en Rozemarijn van mij allebei een popje (zie Granny's en knutsels) gekregen hebben wat ze zelf hebben zien ontstaan wilde Robin dat ook wel. Ik had nog wat van de rood-wit gestreepte stof over waarmee Lien Robin haar slaapezel gerepareerd heeft (Ezel en tante Lien). En knutselde een beetje samen met haar een lieve ezelknuffel. Die vanmorgen op mijn nachtkastje op haar stond te wachten. Ze straalde en het ezeltje ging meteen mee naar school vandaag.

Rozemarijn straalt elke dag, zo fijn in de eerste klas!

Dan morgen nog de laatste actie betreffende de vijfde verjaardag van Sam; het partijtje! Moge het alsjeblieft net zulk lekker weer worden als vandaag! De bananencake staat te geuren in de oven. Dat recept wil ik ook wel delen hoor... ( geheime recepten en patronen). Oh die is klaar! Komt goed uit want ik moet die kleine zo al weer ophalen. En ben ondertussen bezig met voorbereidingen voor morgen. Een berichtje van de hak op de tak. Dusss. Maar ik ben blij met mijn stralende kinderen en de stralende zon!

Granny's en knutsels

Oh, papa wat een mooie sjaal! Lekker warm meer heb je niet nodig met dit weer. De laatste dagen van de vakantie maak ik gebruik van het nog niets moeten en hoeven. Nog geen dagen die geregeerd worden door bepaalde plekken waar ik op bepaalde tijdstippen moet zijn met 1, 2 of alle 3 de kinderen. Zoals school, zwembad, gymclub, blokfluitles en speelafspraakjes. We gaan naar de schaatsbaan als we zin hebben, Rozemarijn haalde zelfs een serieus schaatsdiploma. Na heuse schaatslessen waar ze overigens wel op tijd voor aanwezig moest zijn! Maar als het donker is gaan we gewoon schaatsen tussen de lichtjes, tot het tijd is voor gluhwein en frietjes.

Voor Rozemarijn maak ik desgevraagd een echt mapje voor haar kleurpotloden. Voor op school. Nu gaat het toch bijna beginnen! Van de stof die ik over heb knutsel ik een popje voor haar die de passende naam Poppy krijgt. Dat wil Sam ook wel! Ik duikel wat gele stof op, want geel is Sam zijn lievelingskleur en naai ook nog een konijntje (op de geheime pagina een soort patroontje). Want Sam houdt zo van konijnen. Maar niet uit de oven. Dus daar schuiven we dan vanavond allemaal van die lekkere kleine visjes met rode schubbetjes in. Mul, mmmm.

Nu mijn restjes deken voor de hele familie bijna af is. Vind ik het tijd voor een nieuw dekentje, of kleedje. En omdat ik dus echt nog nooit grannys heb gehaakt! Echt niet! Wel granny vlaggetjes trouwens vorig jaar voor Rozemarijn haar verjaardag.

Nu is het dus tijd voor een granny deken!

Alvast met de lente in het hoofd want van katoen!