It's supposed to be blue monday..

Lekker koud vandaag! En zonneschijn. Heerlijk vind ik het.
Dit weekend mijn eerste popje voor het Poekie-project gemaakt. Een mooi initiatief. Misschien dat ik voor ons eigen goede doel in de shop ook wel wat popjes kan verkopen...

Clarabel heeft een neutrale uitdrukking een kind is ook niet de hele dag vrolijk en ze kan alles zijn wat je maar wilt, maar vooral wil ze een vriendje!

Sam heeft haar Clarabel gedoopt. Het volgende popje dat ik zal maken is door Rozemarijn ontworpen! (wordt vervolgd)

En door dat Poekie-project, ineens moest ik weer denken aan het ziekenhuis. Aan Robin, zo klein, zo weerloos en kwetsbaar. Te zwak om te huilen maar het geluid wat ze maakte sneed dwars door mijn ziel.

Haar wolletje wat opgeschort, mijn shirt om hoog geschoven. onze blote lijven tegen elkaar.
Uren, echt uren op een tuinstoel, daar in het ziekenhuis in onze kamer die vijf weken lang ons huisje is. Haar kleine lijfje, gezekerd met talloze slangen en buisjes aan allerlei apparaten, zakjes en computers. Het geluid van die pomp, de ruggemergpomp. Nu nog, raakt ze soms in paniek, als een fietsband wordt opgepompt of van een stofzuiger.

Met opa en ezel en zowaar; weer dat ondeugende bekkie

Zo zitten we uren, vele uren achter elkaar. Ik ben in de overtuiging, de volle overtuiging dat mijn lichaamswarmte, mijn gedachte aan kracht haar, kleine Robin helpt, sterk maakt om dit te kunnen overleven. Uren en uren met mijn kind, huid tegen huid.... Begeleid door piepjes en bliepjes het zuchten en tikken van die pomp. Ik realiseer me nu, nadat ik bedacht om, ondanks ons eigen goede doel project, voor Poekie iets te maken, dat dit alles, al weer, zo'n twee jaar is geleden. 10 januari twee jaar geleden werd ze met spoed opgenomen en de volgende dag geopeerd.

En nu...

Robin, een kerngezonde en stevige peuterr, ze is al bijna drie jaar oud! Wat een prachtkind.

Ook voor mij net als de moeder van het Poekieproject bracht de ziekenhuisperiode iets moois. Ik besloot dat ik weer wat met mijn drang om creatief bezig te zijn moest gaan doen. En besloot om onze gynaecoloog en zijn onderzoeksteam te gaan steunen.

Blauw vind ik een heel mooie kleur! En vandaag is een mooie dag!


P.S. Eerder schreef ik een bericht met de kop Blue Monday als ode aan de kleur blauw. Vandaag schijnt het Blue Monday te zijn volgens de krant als in: supposed to be the saddest and most depressing day of the year... Not!