Ongelooflijk wat een regen en wind. Wel heel knus. Het wil niet echt winteren dat geeft me nog een beetje extra tijd om de sjaal voor manlief af te haken. Zachte ecologisch geverfde, biologische wol.
En volgens de Enkhuizer almanak krijgen we half februari toch nog ijs en koude. Dan komt manlief net weer terug van het vrijwilligerswerk op een eiland ver weg waar het heel warm is. Dan komt zo'n fijne sjaal weer goed uit. Het vertrek leek al die tijd nog zo ver weg, volgend jaar pas. Maar volgend jaar is ineens dit jaar geworden en over ruim twee weken vertrekt hij met een stel collega's om ook weer ruim twee weken allemaal kinderen te helpen...
Ondertussen blaast de wind het oude jaar de laan uit en kunnen we fris aan 2012 beginnen.
Het is nog vakantie en ik vrees dat het schaatsbaantje in het dorp er wat verlaten bij zal liggen. Maar onze kinderen hebben het goed, niets te klagen.
Hier worden hutten gebouwd, binnen, dat dan weer wel. En we luisteren naar de striemende regen tegen de ramen. Knus vind ik dat. Ik vind het niet erg. Ik zoek en vind tijd om te doen wat ik leuk vind. Het is ook de tijd van het jaar die ons tot inkeer doet komen. We keren naar binnen, zoeken geborgenheid en samen zijn in een vertrouwde omgeving.
Gisteren was dat nog met elkaar in het bos, genietend van wat verdwaalde zonnestralen. Vandaag is dat binnen de muren van ons huis. Terwijl de wind blijft blazen, loeien.
De bomen bijna plat liggen maar alleen die niet kunnen buigen zullen breken.
En het huis schudt en kraakt.
Maar dat staat er al bijna honderd jaar ( Nostalgie) en heeft vast vele stormen getrotseerd. Het heeft veerkracht!
No comments:
Post a Comment
Dank voor het achterlaten van een berichtje *
Vind ik leuk :-)