Allerlei wolrestjes en verschillende stekensoorten zijn er in verwerkt.
Ready for take-off. We gaan naar Schiphol. Rozemarijn heeft pijn in haar buik en tranen in haar ogen. Och...Het valt niet mee maar het is voor een zeer goede zaak (Bocas Sanas). Lang hebben we naar dit afscheid toe geleefd het de kinderen niet te lang van te voren verteld. En dan komt het rap dichterbij, het wordt spannender. En nu we terug zijn thuis is het als anders, straks komt er alleen niemand meer bij, we gaan eten, de kinderen gaan naar bed en dan is het stil.
Gelukkig heb ik onze romantische deken nog! Samen ingewijd.Morgen skypen?!
Wat een prachtige blog heb jij; mijn complimenten. Ook voor je deken trouwens, zo leuk om te zien hoe je zoiets mooist kunt maken van "resten". Top. Groet, Wieke
ReplyDelete