Iets nieuws leren, heel tunisch!

Iets nieuws leren alweer. Het moge bekend zijn dat ik graag iets nieuws leer. Heerlijk vind ik dat maar ik ben er ook heilig van overtuigd dat het heel goed voor je is om iets te leren wat je nog niet kan.
Dan gaat het toch weer anders in je hoofd dan wanneer je min of meer op de automatische piloot iets doet.

Ook lekker af en toe, ongecompliceerd. In de 'hoofd-leegmaken' stand.
Maar dat steeds iets nieuws uit willen proberen is ook mijn valkuil denk ik want als ik iets gedaan of gemaakt heb zal ik het niet heel snel nog een keer maken. Dan ben ik er weer klaar mee zeg maar. Zo blijven dingen ook vaak liggen omdat het in mijn hoofd wel af is. Dat kan ook nog.
mmm

Een andere discussie is dat. Ik ben dus nu mezelf Tunisch haken aan het leren.
Toen Rozemarijn mij zag worstelen met die lange haaknaald moest ze lachen, Je bent aan het braken zei ze. Zelf vond ik heiken een iets prettigere term want minder negatieve connotatie, denk ik.

Het geeft een mooi dicht weefsel, lekker warm en stevig.
In het begin vond ik het vooral lijken op een haakwerkje met haast maar het trekt toch wel recht en wordt uiteindelijk, het moet gezegd:

Heel mooi! En dan van al die vierkante blokjes een deken maken, als een mozaïek!
Alsjeblieft; een idee voor jou! In mijn hoofd is het al af.

Einde winter deken

Op de valreep toch nog af. Voordat het lente is. Een deken voor op de bank. Of op een stoel.

Het is natuurlijk 's avonds best nog wel fris. De benen voelen wel eens koud als je op de bank zit.

Of ligt zoals mijn lief gewoon is te doen. Voor hem is dan eigenlijk deze deken ook bedoeld.

Alsjeblieft dus.
De wol kwam mij toe. Het waren wat restjes.

Prachtige echte wol. In mooie kleuren. Turquoise en grijs. En nog een rol met wat ruwere wol als mohair maar dan niet zacht.

En toch vond ik het juist mooi om daarmee te combineren.

Ik had ook nog wat garen liggen met van die bobbeltjes erin. Een mix van linnen en katoen, fris wit.

Eigenlijk dus gewoon een mooie combinatie en om de verschillende garens en texturen mooi uit te laten komen haakte ik stokjes en reliëfstokjes.

Daardoor ontstaan er ribbels en gladde stukken. Sommige stokjes haakte ik enkel in de voorste of achterste lus, dat versterkt de horizontale lijn. En afwisselend reliëfstokjes voor en achter.

De deken wordt er ook een beetje dikkig van.

En wat is ie lekker warm zeg!

 Kan ook best al even naar buiten, of in de serre! In de zon met een dekentje.

Haken bij de haard

Heerlijk 's avonds. Als de kinderen dan eindelijk slapen he?! Rust in huis. Open haard aan. Verder met de deken.

Want het is best nog wel fris deze dagen en wellicht gaat het ook nog eens echt koud worden. Wij hebben hier natuurlijk niets gemerkt van enige sneeuw van betekenis of  ook maar een klein teken van vrieskou. Wel regen. Dat wel.
En dan ook vanmorgen een prachtige regenboog! Dat was een fijn rondje hardlopen, frisse wind op de wangen een waas van regen en onder de wolken door de zon. En dan dus die mooie gekleurde boog aan de hemel. Wel twee!

Een oranje gloed in de lucht, het was schitterend. Thuis op de bank wacht het haakwerkje, ja er wacht nog meer natuurlijk, de was en de stofzuiger bijvoorbeeld. Maar mijn lief wacht op dit nieuwe dekentje. Voor 's avonds op de bank. Want ik zit al voor de open haard! (Daar kunnen er best twee natuurlijk)

Van rustmoment tot denken eeh deken

Na al het rokjeshaakgeweld, tijd voor iets eenvoudigs. Rustig rijen haken. Heerlijk. Niet nadenken behalve over wat de volgende kleur gaat worden. 

Ik heb een mand vol gekieperd  met bolletjes die ik over had ofwel niet gebruikt heb voor mijn boek.

Het garen is Coton 4 van Phildar. De haaknaald Amour van Clover is fantastisch.
Rij na rij na rij. Kom ik tot rust.

Vliegen, zweven en hollen gedachten voorbij. Over het leven en natuurlijk over het boek. Want ik ben veel aan het schrijven en patronen aan het uitwerken.

Zo fijn is het dan als er een haakproject ligt waarvan ik weet dat met het insteken van de haaknaald de rust al in mij neer daalt.

Het roept me en rukt en trekt aan me... Dat vind ik stiekem natuurlijk best goed.
En dan de kleuren, fijn! Turquoise is het nieuwe blauw voor mij.

Met wat grijs, wit en bruin tinten en een paar blauwen want dat zijn kleuren die ik dus niet of weinig heb gebruikt. Van deze katoen dan.
En zo houd ik stand!

Oh ja, dat zijn halve stokjes en ik steek telkens alleen in de achterste lus in. Dan krijg je zo'n lekker ribbeltje.

Golfbeweging

En dan is eindelijk die reuzedeken af. Heel groot en heel zwaar. Prachtige golven. Golven die een metafoor zijn voor het leven, in de natuur en in de mens.

De natuur is helemaal uitgeademd en gaat nu weer inademen. Dor blad is niet meer nodig en valt af. Soms door rukwinden en stormen soms door een zacht briesje begeleid door zonnestralen.

Al het afgevallen blad vormt een laag op de grond waaruit straks na een donkere periode weer leven en licht zal ontstaan.

Die golfbeweging zie ik ook in mijn eigen leven.
Ooit begon ik aan deze deken, verguld als ik was met die dikke katoen. Grote bollen, prachtig.
 Haken was nog niet helemaal in mijn vingers gaan zitten en oei wat heb ik vaak hele banen (van dus ruim twee meter breed) weer uit moeten halen.

Een hele avond voor niets gehaakt, of toch niet?
Nu is de deken af en ligt deze niet meer bij ons thuis op de bank

. De bank waar ik aan deze deken heb zitten werken. Terwijl mijn lief televisie keek.

De deken ligt nu op een bank in een ander huis waar ik met de kinderen nu een thuis heb.

Er zijn nog wel veel losse draadjes af te werken.

Als die allemaal afgewerkt zijn zitten we hoop ik weer met zijn vijven op deze golvendeken samen op een bank. Onder een dak.

Gemengde steken deken

Bijna vakantie! Helaas moeten we afscheid nemen van Rozemarijn haar vriendinnetje.
Het gezin gaat terug naar dat eiland ver weg, naast het eialnd waar ik ooit woonde. Zucht.... Konden we maar mee.
Het is zo heerlijk daar.
En afscheid nemen is moeilijk.

Moeder van het vriendinnetje was aan het opruimen en ik kreeg een grote tas vol met katoentjes.

Dat is dan wel weer leuk. Heel leuk.

Leuk vooral omdat ik zelf deze kleuren nooit zou hebben uitgezocht. Maar nu ik ze zo bij elkaar zie denk ik; dekentje?

Lijkt me wel wat. Met verschillende steken. Gemengde steken, gemengde gevoelens. Maar goed.

A new Work In Progress. Want daar heb ik er nog niet genoeg van.

En als het af is hebben we een herinneringskleedje. Want herinneringen, mooie en leuke herinneringen daar kun je er ook nooit genoeg van hebben!

En met Sint Jan werd de vriendschap bezegeld!

Hoor je t zingen van het vuur

In t geheimzinnig avond uur

t Zijn de vlammen die t ons zeggen;

Wees verheugd en toon je vreugd

... en toen hadden we een koning!

 De loper is uitgerold

En weer ingerold

en.. dit is dus mijn dekentje voor op het bankje. Gehaakt in de stersteek.

Lekkere katoen, vrolijk oranje.

Dit is de Koning (maar eigenlijk Flat Stanley. Later meer hierover denk ik, omdat we gevraagd zijn om mee te doen... to be continued dus)

... en laat nu de champagne maar aanrukken (en de zon ook graag!)