Mutsje voor Oli-nul

Er is een babietje geboren. Een schattig kaartje kwam met de post.
Het kleine mannetje heet Olivier.

Maar eigenlijk mama, zeggen de kinderen; moet hij helemaal nog geen Olivier heten hoor. Het is een baby en als je net geboren bent dan ben je nul en geen vier.

Dat klopt wel.
Dan moet je dus Olinul heten.
Nou Olinul welkom op deze wereld. Voor jou kleine lieve hoofdje haakte ik een warm wollen mutsje.

En dat je maar heel gelukkig Olihonderd mag worden!

Met Timmerman als achternaam had ik genoeg inspiratie voor een leuke stempel erbij!

Veel geluk lieve E en B met jullie zoon.

Traktatie

Van Robin zijn we gewend dat ze weet wat ze wil. En dat ze alles zelf kan, nou ja bijna alles dan.
Zo maakte ze zelf gedroogde appeltjes. (appeltjes drogen)

Ik haakte bloemetjes.

 

En samen met haar broer en zus en grote nichten regen ze vrolijke kettingen met snoepveters. En natuurlijk wat van die chipjes erbij die een gat hebben!

mmmm lekkere ketting om te trakteren.

En dat dan keer dertig!

Pencil thursday

 

*   *   *   *   *   *   *

*   *   *   *   *   *   *

Hier lees je meer over Pencil thursday en zie je wie er af en toe mee doen.

Pencil thursday

Jarig en lammetjes

Robin werd zondag vijf jaar. Oh wat wordt ze groot en wat heeft ze een plezier in het leven ons lentekind. Het was lammetjes dag op een groot landgoed in Gelderland.

Daar reden wij heen, met picnickmand!

Maar niet voordat ons meisje haar cadeautjes uit had gepakt.

Van ons kreeg ze haar eigen winkeltje.

Door mij in elkaar geknutseld.

Van opa en oma een kassa en een weegschaal erbij.

En oh wat waren er veel lammetjes! 

En zo lekker zacht...

 Kaarsje uitblazen!

BEH!

Reused oliveoil can 2

Of wat je nog meer kunt doen met je lege olijfolieblik!

Fijn weekend.

Narcis in blik

Recycle je lege olijfolieblikken!

Manchet knopen ofwel cufflinks

Een mooi zwart bloesje heb ik. Heel chique. Gekocht bij een van mijn favoriete winkels voor slechts twee euro. Ja het kan nog.

Dit bloesje heeft al een leven bij iemand anders gehad. (wie?) En woont nu via de kringloopwinkel bij mij.

Het mistte alleen een manchetknoop. Een wat?

Ja van die knoopjes voor aan de mouw waar twee knoopsgaten zitten in plaats van een knoop en een knoopsgat. 

Ook al zo chique; manchetten. En wat een mooi woord.
Dan maak ik zelf wel even manchetknopen. Kan in alle kleuren!

Zo deed ik dat:

En als je even doorgaat heb je een slinger.

Maar dat is dan weer iets heel anders.

LEGO finds of the week 2

Of te wel de bonus van een paar rondjes stofzuigen. Misschien herkennen jullie dat wel. Je wilt toch niet je bloedjes van kinderen teleurstellen met de mededeling dat er allerlei Lego onderdeeltjes in de stofzuigerslang zijn verdwenen?
Over het algemeen stofzuig ik ook liever als ze er niet zijn zodat ze niet achter me aan rennen of ik toch niet dat stukje Lego op heb gezogen.
Tja dan moeten ze het natuurlijk ook niet laten slingeren maar dat blijkt over het algemeen een mededeling uit de categorie overbodig.
Nu heeft onze stofzuiger geen zak maar een soort emmer waar alles in terecht komt die eens in de zoveel tijd geleegd kan worden in de afvalbak. Heel handig en zo is het nog redelijk te doen om opgezogen schatten weer te voorschijn te toveren. Maar ik vind dat toch een viezig klusje waar ik ook nog eens heel erg van ga niezen.
En laat stofzuigen nou toch al niet mijn meest favoriete huishoudelijke taak zijn. Ik vraag me trouwens af welke taak dat wel zou kunnen zijn. Maar dat terzijde.

Ik besloot om aan het stofzuigen een klein moment van plezier en speelsheid toe te voegen. Alle Lego stukjes die voor mijn brullende apparaat verschenen deze week bewaarde ik.
En na een week ongeveer maakte ik van al die Legostukjes een klein bouwwerkje.
De reactie van de kinderen ontlokte een trots ja knikken bij mij; oh mama heb jij dat gemaakt?!  Zo wordt stofzuigen toch nog een dankbaar werkje!

Pimp je kastknopjes

De keuken in het huis waar we nu wonen is onze oude keuken van vroeger. Mijn ouders kozen ooit voor een donkerbruine houten keuken. Helemaal!
Echt jaren zeventig en mij nu toch net een tikje te retro zeg maar!

De deurtjes zijn inmiddels lichtblauw geverfd. Maar die knopjes.

Die kunnen niet. Dus.

Dat zei de buurvrouw ook trouwens en die kan het best weten vind ik. 
Fijne katoen heb ik nog liggen te haken met haaknaald 1. Daarmee haakte ik volgens onderstaand patroon (in het rond dus) kleine mandala's.

De laatste toer stokjes gebruikte ik om de extra lang gelaten afhecht draad doorheen te rijgen.

Om het knopje, draadje aantrekken. Knoopje erin. Klaar! Eeeh

nog ...21 te gaan.