All-little-Stars

Nog nooit eerder haakte ik schoentjes en al helemaal geen babyschoentjes. Nou kon ik ook helemaal nog niet haken toen onze kinderen nog baby's waren. Dus in de tijd dat ik verkeerde in de babies en de mensen om mij heen ook baby's hadden gaf ik andere cadeautjes. Ook leuke hoor. En veelal toch iets zelfgemaakts.  Dat dan weer wel.

Maar nu kwam lief thuis met de mededeling dat ik een mailtje had. Een collega ('echt een hele leuke meid hoor') had binnenkort een 'we-weten-nog-niet-wat-het-wordt' babyfeestje en wilde dan oo zo graag de blits maken met van die leuke mini All-Stars. Als cadeau voor de baby dan. Gehaakt dus. Zelf kan ze dat niet. Ze is goed in weer andere dingen. 

Dus mijn lief zei, dat komt wel goed. Ik had welgeteld vijf dagen de tijd om achter het patroon te komen (hier!) en om ze te maken.
Met nog een lentemarkt inclusief boeken signeersessie tussendoor. En nog een paar dingen maar dat is eigenlijk altijd wel zo.
De schoentjes zijn af. Grappig. Mijn eigen kinderen hebben dergelijk schoeisel, of hoe noem je dat bij een baby die zelf nog niet eens weet dat hij (of zij want dat wisten ze nou juist niet) voeten heeft, nog nooit gehad.

En ik betwijfel of ik dat voor ze gemaakt had als ik toen had kunnen haken. Misschien wel. Hoewel ik niet gewend ben om van een patroontje iets te maken, Ik doe meestal maar wat. Deze kleine All Stars worden echter wel, vooral door mijn lief en onze zoon, met heel veel enthousiasme bewonderd.

Rest mij slechts het cadeau mooi in te pakken en er voor te zorgen dat het op  tijd mee gaat naar de collega.

En ja, ik vind ze zelf ook heel erg leuk geworden. Al zeg ik het zelf en al bestond mijn inspanning enkel uit het na haken van een leuk patroon. Waarvoor dank.