Wol en herfst

Tijd voor besjes tijd voor wol en het is weer tijd voor een sjaal. Tenminste, 's morgens wel maar 's middags kan zelfs de jas weer uit.

Wat een prachtig zonnig weer hebben we deze dagen.
Heerlijk, mooi herfstbegin.

Op de bijenmarkt vorige week kocht ik schitterende wol. Handgesponnen en op natuurlijke wijze geverfd. De kleur is zo mooi.

Precies de kleur van de ogen van mijn lief.
Ik ga voor hem dan ook en hele fijne warme sjaal maken van deze mooi zachte wol.
Lekker 's avonds op de bank.

Met mijn sloffen aan. Dat dan weer ook want 's avonds is het fris.

Zelf doen! Alles! Appelmoes.

Het is er weer tijd voor; oogsten.
En dan natuurlijk iets lekkers maken. En aangezien Robin heel goed is in iets lekkers maken had ze weer eens wat bedacht.
Een vriendinnetje kwam spelen en Robin verzon een verrassing; samen appels plukken in onze tuin en daar dan samen appelmoes van maken.
Robin draait daar haar hand niet voor om en haar enthousiasme werkt aanstekelijk!
Ze hadden er zin in. En eerlijk waar ik hoefde alleen maar de foto's te maken en deed ondertussen een spelletje met Sam.

Eerst samen appels plukken.

Appels snijden, klokhuizen en rotte plekken en oude huisjes van wurmen en ander ongedierte werden zorgvuldig verwijderd.

 Vanille stokje erbij.

 Kaneelstokje erbij.

 En suiker want het moet gezegd, onze appelboom geeft lekkere stevige, zure appels.

 Oef dat is best heel erg zwaar!

 Pan op het fornuis (sam mocht voor de vlam zorgen)

 Af en toe even roeren.

 Tijd voor wat ontspanning en... lekker eten.

Goed blazen. (let op de appeltjes die ook al weer hangen te drogen boven de verwarming. Dat doe je zo: Gedroogde Appeltjes)

Een potje voor het vriendinnetje om mee naar huis te nemen, en wat voor Rozemarijn die later thuis komt. Wat een noeste arbeid. Heerlijk.

Feestengel

Vandaag hadden we feest. Opa is 75 geworden. Ik vind dat heel bijzonder en het was een fijne familiebijeenkomst.
De kinderen vonden vooral het feit dat Opa een feest gaf erg bijzonder.

Al dagen werd er gesproken over welke jurk de meisjes dan aan zouden doen en Sam had de hele week zijn mooiste trainingspak, gekregen van de andere opa, al op een hangertje klaar hangen.
Dat staat raar maar hangertjes moeten hangen.

En feest moet gevierd worden. Het was leuk bij een museum met rondleiding en eerst was er taart en daarna rare fratshapjes (zoals Rozemarijn dat zegt).
Robin verscheen in deze mooie jurk. Ooit van Rozemarijn geweest. Alle knoopjes waren er af en daar bedacht ik gauw nog iets op; en schudde hiertoe mijn knopenpot leeg.

Op de wc vandaag zijn een mevrouw tegen Robin dat ze wel een engeltje leek.
Ja dacht ik; het lijkt net! Het was mooi.

En nu ligt iedereen vredig te slapen.

Edelsteenzakje

Vorige week kreeg ik een mailtje van iemand die de gehaakte edelsteenbuideltjes zo mooi vond. En nu had ze bedacht dat er wel graag eentje voor haar schoonvader wilde hebben.
Hij zou op reis gaan. En ze wilde hem graag een maansteen meegeven in zo'n door mij gehaakt buideltje.
Wat lief, dacht ik.
En; waarom een maansteen?

Deze steen is van mij, geen maansteen.

Maansteen versterkt het vrouwelijke in ons maar kan ook ons lot gunstig beïnvloeden. Tot zover lijkt mij dat best goed voor een bijzondere reis.
De Romeinen dachten dat de steen ook tegen ziekten beschermt en maansteen zou ook helpen bij slapeloosheid. Dat lijken me zeker nuttige zaken voor op reis.
Of ik dus zo'n buideltje wilde haken maar graag in natuurlijke kleuren.
Waarschijnlijk is de persoon in kwestie een eenvoudige man. Maar wel een man die op reis gaat met een mooi en persoonlijk cadeau van zijn schoondochter.
Ik stel mij zo voor dat deze man soms moet uitrusten en daarbij gaat zitten op een grote rots. Hij zal af en toe de steen dan in zijn hand nemen en aan haar denken. Hij stopt het kostbare kleinood terug in het buideltje en zal een broodje eten, wat drinken uit zijn veldfles en een beetje mijmeren.
Vervolgens pakt hij de wandelstok, hangt zijn rugzak weer om en met het buideltje om zijn nek gaat de reis voort.

Als je ook zo een buideltje wilt, voor je zelf of je schoonvader of iemand anders stuur me dan een mailtje: renee@estreachikitu.com

Het patroon staat ook in mijn boek Rokjes Haken ISBN 978 94 6250 0457 *  te koop bij je lokale boekhandel, handwerkwinkel of online

Fijn weekend!

Zonnige zondagochtend

Remco is zwemmen met Rozemarijn en Sam.

 Het is nog vroeg.

' Het zonnetje schijnt zo mooi mama!'

Ik ga met Robin op de fiets en Jip er naast op weg.

We maken een prachtige zondagsochtendwandeling.

 Heerlijk.

Fijne zondag!

Kaas en olijfolie

In mijn hoofd heb ik alle mooie dingen die ik wil maken al om me heen. En zijn alle werkjes die overal in huis te vinden zijn om elk moment op gepakt te worden om af gemaakt te worden heel mooi. Dat is echt niet zomaar een knutsel die daar ligt of een half af werkje of een punnikmandje vol draadjes. Mijn lief noemt alles wat ik doe punniken. Schertsend maar misschien, hoop ik dan, ook wel liefdevol.
Omdat je mij uit kunt tekenen in een stoel, op een stoel of op de bank met een werkje in mijn handen. En punniken doe ik eigenlijk nooit. Dat doet Robin vooral. Kilometers punnikt ze. Terwijl ze vredig naast me zit. Dat meters maken met punniksels deden mijn zusje en ik vroeger ook trouwens. En er dan mee naar buiten om te kijken hoe ver we kwamen!

Dat gaat met borduren wel anders. Mijn getekende recepten borduren dat leek me een leuk idee. Voor het tekenen van die recepten zou ik ook wel vaker wat tijd vrij mogen maken want dat vind ik ook heerlijk om te doen en ik heb er nog heel veel.
Maar ik ben begonnen met de zevenbladpesto en nu dus bezig met de kaas en de olijfolie. Ik zie het al voor me als het af is.
Kunnen jullie je daar ook een voorstelling bij maken? Misschien niet.
Ik dus wel en daarom vind ik het ook zo leuk om ergens mee bezig te zijn. Ergens om mij heen is het al af en klaar en met dat idee in mijn hoofd voelt het alsof ik iets heel moois maak.
Dan mag het wel op het zoveelste punnikwerkje lijken, ik zit er net zo vredig mee als Robin met haar punnikwerk.

ikookgewoon.blogspot.nl/2014/05/zevenbladpesto.html

En het doet me goed.
Fijn zonnig weekend!

Pencil thursday

*   *   *   *   *   *   *

Bron foto: De Vokskrant

*   *   *   *   *   *   *

Hier lees je meer over Pencil thursday en zie je wie er af en toe mee doen.

Pencil thursday

Vakantieherinneringen

De zomervakantie is geworden tot een herinnering. Gelukkig hebben we nog een aantal heerlijk warme dagen gehad.

Zoals begin deze week. En dan met dat dreigende onweer maar toch ook broeierig warm. Fijn vind ik dat.

Behalve herinneringen hebben wij na een vakantie ook vaak heel veel verzameld aan mooie dingetjes. Stokjes, schelpjes, stukjes glas, steentjes, touwtjes en nog wat spullen die je liever niet mee naar huis neemt.

Zoals die ontilbare boomstronk, die tak die langer was dan de auto of die prachtige schelpen waar nog diertjes in bleken te zitten.

Maar van alle mooie vondsten die je verzameld hebt en mee naar huis nam kun je leuke dingen maken. Die brengen dan je zoete herinneringen aan de ruisende zee en het zand in je slaapzak weer tot leven.

Van restjes haakgaren haak je lossenkettingen waaraan je schelpjes, steentjes en stokjes bevestigt. Sommige schelpjes hebben al gaatjes en anders boor je er met een handboortje een klein gaatje in.

Ook heb je misschien nog wat kralen waarvan je toch niet wist wat je er mee moest.

Zoek mooie strandkleuren bij elkaar een haak nog een kleine zeester. Maak er mooie mobielen van.

Schuim en fruit

Omdat ik vorige week jarig was gingen we vrijdagavond met wat vriendinnen een drankje doen. Bij ons thuis.
Buiten op het terras. Het was een beetje fris maar toen iemand thuis nog twee boodschappen tassen hout ging halen konden we een fijn vuur maken. Zo gezellig.

Voor bij de drankjes had ik een frisse tomatentaart gemaakt.
Lekkerrrr!
Daar gaat een eidooier in en omdat ik twee tomatentaarten maakte had ik ook twee eiwitten over.
Die gooi ik natuurlijk niet weg.
Met een schep suiker, een paar druppels rozenwater en wat rode kleurstof voor het spektakel klopte ik de eiwitten goed stijf.
De roze zoetigheid spreidde ik uit over bakpapier en in de oven liet ik dat in een paar uur drogen tot een brosse koek, nog zacht van binnen.
Zondag in de zon toen ik wat van mijn tien kilometerloopje bekomen was brak ik liefdevol het roze schuim in tweeën, besmeerde (of besmeurde?!) de onderste helft met gele vla en met vanillesuiker opgeklopte slagroom, andere helft er op. Nog meer slagroom een veel vers, rood fruit. Nog wat slagroom nog wat schuimkruimels mmmmmmm.

Een tikje ordinair, maar gruwelijk lekker. De kinderen hadden er niet eens genoeg woorden voor om ons te vertellen hoe lekker dit is! (wij vonden het zelf ook wel heel erg lekker eigenlijk)

 (Recept van de tomatentaart op mijn andere blog Ik-ook gewoon:  ikookgewoon.blogspot.nl/2015/09/tomatentaart.html)