Golfbeweging

En dan is eindelijk die reuzedeken af. Heel groot en heel zwaar. Prachtige golven. Golven die een metafoor zijn voor het leven, in de natuur en in de mens.

De natuur is helemaal uitgeademd en gaat nu weer inademen. Dor blad is niet meer nodig en valt af. Soms door rukwinden en stormen soms door een zacht briesje begeleid door zonnestralen.

Al het afgevallen blad vormt een laag op de grond waaruit straks na een donkere periode weer leven en licht zal ontstaan.

Die golfbeweging zie ik ook in mijn eigen leven.
Ooit begon ik aan deze deken, verguld als ik was met die dikke katoen. Grote bollen, prachtig.
 Haken was nog niet helemaal in mijn vingers gaan zitten en oei wat heb ik vaak hele banen (van dus ruim twee meter breed) weer uit moeten halen.

Een hele avond voor niets gehaakt, of toch niet?
Nu is de deken af en ligt deze niet meer bij ons thuis op de bank

. De bank waar ik aan deze deken heb zitten werken. Terwijl mijn lief televisie keek.

De deken ligt nu op een bank in een ander huis waar ik met de kinderen nu een thuis heb.

Er zijn nog wel veel losse draadjes af te werken.

Als die allemaal afgewerkt zijn zitten we hoop ik weer met zijn vijven op deze golvendeken samen op een bank. Onder een dak.