kind ziek

Me voorgenomen om aan de pop voor Sam te werken, alle was op te vouwen, nieuwe te wassen en die ook weg te werken. Ook wilde ik een beetje aan het vijfde-van-de-twaalfde-cadeautje voor Robin gaan werken. Klinkt allemaal als werken is het niet allemaal. Maar...

Rozemarijn heeft oorpijn. Dat rijmt, is niet fijn (...) Ze klaagde vorige week al over luid gerommel en gepiep in haar oor. "Hoor je dat mama?"

Ze bleef dus thuis vanmorgen. Even bij de dokter geweest, spray voor de neus. Gelukkig nog niet ontstoken.

Dusss

Eindelijk naaide ik dat randje wat ik voor haar spijkerrokje haakte vast. En eindelijk stikte ik een fleecelapje tegen de binnenkant van de vreselijk leuke beanie die ik voor haar haakte en die zo vreselijk kriebelde. Wat knieen van Sam gerepareerd (van zijn spijkerbroeken dan) en de was staat nog op tafel (wel voor het grootste gedeelte opgevouwen) en er zit er nog 1 in de machine. Oh wat ben ik die wasmachine dankbaar dat ik dat niet zelf hoef te doen!
Sam speelt bij een vriendje en nu ga ik met Robin Rozemarijn naar bokfluiten brengen. Vind ze leuk.

It's Magic

Gisteren een nieuwe kristallen hanger gekocht, een ster. Voor in de serre waar de lage zon in deze dagen zo mooi binnen schijnt. In de voorkamer hebben we al een kristallen hartje hangen en de kinderen vinden het zo magisch als de zon er door heen schijnt en er overal in de kamer regenboogvlekjes verschijnen. Die gaan dansen als je de hanger een zacht tikje geeft.

Nu hebben we ook in de serre dansende regenboogvlekjes als de zon schijnt. En die zon laat zich best nog wel eens zien tussen de wolken door.
Maar de tijd van weer naar binnen keren en lichtjes aansteken is wel aangebroken. Sinterklaas wandelt ook heel langzaam mijn hoofd binnen. Alle cadeaus die de goede sint op school aan de kinderen zal geven komen tenslotte onder de handen van al die hardwerkende ouders zelf vandaan! Soms is het jammer dat je niet kan zeggen: Dat heb ik gemaakt, hoor! Niet die slome knutselpiet!. Maar ja. Het gaat om het maken van het cadeau en om natuurlijk dankbaarheid voor iets zelf gemaakts!
We gaan weer aan de slag, voor de peuters gaan we een vilten kroontje maken en voor de kleuters beginnen we volgende week. Zaag meenemen?!
En ik ben weer aan een zonnekindpop begonnen. Na Robin en Rozemarijn kan Sam natuurlijk niet achterblijven. Ik ga mijn eerste jongetjespop maken!

 Deze beregoeie muts blijft in de familie! De kinderen zijn er te blij mee! Gehaakt van teddygaren (Lastig zeg!)

Maar wat een genoegen om met dit garen te haken (Phildar Terre Neuve). Terwijl de zachte wol door je vingers glijdt verschijnen de prachtigste kleuren voor je ogen. En wat een zacht mutjse is dit geworden, wat jammer dat ik zelf geen baby meer heb....

hoestproest

Ben een beetje ziekjes. Al een paar dagen. Bluh. Buiten is het herfst. De wind waait de bomen leeg. Blaadjes vliegen in het rond. Dit weekend nog heel veel tamme kastanjes gezocht en gevonden!

De lucht is grijs en soms breekt de zon door. Ik voel me ellendig maar ook dankbaar. Ik kan rust nemen en voel me niet echt schuldig... Dat zou natuurlijk nooit hoeven.

Van alle mutsenrestjes haak ik een deken, maar die is nog niet groot genoeg om me in te wentelen. Gelukkig maakt de openhaard veel goed. En natuurlijk Robin die gezellig bij me kruipt.

Ik denk aan nog koudere dagen die komen gaan en haak vast sneeuw- en kerststerren. De rust heb ik nu, die kan ik nemen maar dan is de inspiratie ver te zoeken. De kracht om de naaimachine te pakken heb ik al helemaal niet.

Oh wat klinkt dat onbedoeld zielig allemaal. Zo is het natuurlijk niet. Ik denk me zelf sterk en beter. Dat helpt natuurlijk echt wel. Ik gun mezelf waar ik zin in heb en daar wordt ik dan weer blij van. Chocola bij de thee bijvoorbeeld. En ik word ook zo diep geraakt door Rozemarijn, die zo vaak nachtmerries heeft en me nu verteld van haar prachtige droom. Zo mooi mama! De moeder van haar vriendinnetje veranderd in een paard, en dat vriendinnetje ook en zij zelf verandert in een paard, zo zacht als een knuffelpaardje. En dan gaan ze samen huppelen in de wei. Ik vind het roerend mooi.

En natuurlijk moet ik lachen als Sam na het zwemmen zijn muts heeft opgezet en die pas bij het eten weer af doet:

 Er is zo veel om dankbaar voor te zijn. In gedachten dank ik want natuurlijk heb ik, hebben wij, het hartstikke GOED!

Onstuimig

Net naar de bibliotheek gefietst met de kinderen in de stralende zon, blauwe lucht prachtige bruin, goud, rood, geel gekleurde blaadjes dwarrelden door de lucht.
En toen: het werd donker! Het begon te stortregenen! We hoorden zelfs onweer! Gelukkig zaten we inmiddels droog in de bib. Maar ook nu rammelen de ramen van de donder en geselen hagelstenen het in de tuin achtergebleven speelgoed wat de tuin overigens wel opvrolijkt.
Toch houd ik wel van de heftigheid van de herfst. Terwijl de laatste zomerwarmte uit mijn tenen wegtrekt stoken we de haard weer op en kijken of de appels al rijp zijn. Er moet geplukt gaan worden, straks waaien ze er af.

Sam heeft met zijn klas al de eerste pluk gedaan, ter ere van de verjaardag van zijn juffie. Het was toen een zonnige dag en elk kind plukte een appel. Als dank kreeg ik van juf door haar zelf gevilte kunstwerkjes, het inspireerde mij weer tot het haken van eikeltjes en blaadjes.

De kinderen zijn al weer helemaal terug en ik ben al weer bijna vergeten dat ze een paar daagjes wegwaren. Met hoogrode konen stormden ze net zo hard als de wind ons huis weer binnen. Allemaal zo blij om weer bij elkaar te zijn... Dikke knuffels, samen in bad en samen in bed. En zo is het goed.

 

Kon het maar altijd zo zijn....

Of is dat saai? Onstuimig zorgt voor beweging, het inspireert en 'leuk' bestaat niet zonder 'niet leuk'.

New! In the shop

Eindelijk krijgen dan de wintermutsen een plaatsje in de shop. Wat zijn er veel mooie wollige wollen om mee mutsen te haken. Ideaal werkje om voor de open haard te doen, sloffen aan beker thee erbij. Of gewoon nu even, Robin slaapt en straks komt de dubbele wervelwind weer binnen!

Rozemarijn past elke muts!

Vrolijke muts!

Lieve Lieve met lieve muts.

Blije Sam

E Strea Chikitu Shop

Het zou mooi zijn als ik er ook anderen net zo blij mee kan maken al Sam en net zo blij als ik er van word om ze te haken! Natuurlijk gaat ook hiervan 10% van de opbrengst naar ons goede doel het non-profit prenatal research team van het UMC St Radboud.

stapelgoed dussss

Mooi begin van der herfstvakantie

De zon straalt als ik Sam en Rozemarijn vrijdagochtend uitzwaai. Vol spanning op de achterbank bij opa en oma op weg naar een weekendje Texel. Met een boot waar ook een auto op kan, naar een vakantiehuisje en naar het strand. Maar in plaats van slippers gaan de wolletjes in de koffer.

Wat zal ik ze missen en ook weer eventjes niet. Robin heeft het er moeilijk mee hoor. Waar zijn ze nou toch? Als ze zaterdagochtend bij ons op bed zit en we genieten van een sapje, koffie, de krant en laten we eerlijk zijn; de rust, wil Robin even bellen. Ze krijgt Rozemarijn aan de telefoon: 'Kom je weer thuis Rozemarijn?'. Hoe ontroerend. Een traan in mijn ogen. Ja natuurlijk mis ik ze ook en ik ben blij dat ze het goed en fijn hebben dat ik niets hoef te doen als ik even later door de telefoon hoor hoe ze alweer niet anders dan anders strijd hebben om iets wat ik niets vind en dat ze gewoon weer thuis komen morgen.

Omdat alleen ook maar alleen is vond Robin dat Jip wel mee moest. Jip in de bakfiets met Robin. Gezellig. Naar de markt Robin kiest prachtige rozen voor thuis op tafel, we kopen mosselen en daarna ook nog naar de kinderboerderij. Als we 's middags nog even een ijsje gaan eten in het dorp leggen we Robin uit dat Jip het ook fijn vind om thuis even te rusten. Nou goed dan! Maar volgende keer moet ze mee, Robin vind dat Jip wel een hondenijsje verdient.

En vandaag weer een prachtig, zonnige herfstdag. Maar fris is het wel. Gelukkig is het openhaardhout vrijdag geleverd en Robin is de hele ochtend in de weer om papa te helpen met stapelen.

Ik heb respect voor haar doorzettingsvermogen.

De schoorsteen kan weer roken.

En dan is dit weekend voorbij, een bijzonder weekend voor het eerst met alleen Robin. Heerlijk hoor maar ik zal erg blij zijn als Sam en Rozemarijn morgen weer bij ons zijn. Ik denk dat Robin de gaten in de lucht zal springen! Hoewel ik het niet wil dringt de gedachte zich aan mij op dat er mensen zijn die geen zicht op een weerzien meer hebben met een van hun kinderen. En dan het kind wat er nog wel is... Hoe leg je dat uit? Mijn traan van ontroering toen Robin zei dat ze thuis moesten komen werd gevolgd door een lach en starend in het vuur weet ik hoe intens dankbaar ik ben voor onze drie gezonde, prachtige kinderen die ik echt wel met enige regelmaat achter het behang wat we niet hebben zou willen plakken.

Morgen komen ze weer thuis.

Nieuw! Een notebook om samen te delen.

Even uitzoeken hoe het allemaal werkt. Een week geen computer gehad, best fijn. Heel veel gehaakt! Voor nu een wielwaalwijsje. Spinnen genoeg! Fijne regenachtige zondag!

Dat doet 't!

'Minds are like parachutes: they only function when open!'