Nostalgie

Wij wonen in een oud huis. Een heel oud huis, bijna honderd jaar oud. Huizen gaan lang mee, zeker de huizen die zo lang geleden gebouwd zijn. Dat weten we omdat veel van die huizen er nog zijn. Door de jaren heen zijn er zaken veranderd aan het huis, er is iets aangebouwd of weggehaald. Zo hebben wij een heerlijke serre aan het huis, maar die serre is ook al heel oud want in de dertiger jaren aangebouwd. We hebben veel glas in lood maar niet alles meer. En ook de kleine kamertjes waar de benedenverdieping uit bestond zijn nu een geheel geworden. Lastiger warm te houden dat wel. Ook onze en-suite deuren zijn weg maar we hebben nu wel op de plaats van de twee kacheltjes die elk een kamer moesten verwarmen, ooit, een prachtige schouw waar we lekker fik in stoken.

Vorige week kwam een buurvrouw met een foto van ons huis, vlak na oplevering waarschijnlijk. Alle huizen in onze straat waren ooit het zelfde... We verloren ons in het vergelijken van onze huizen en de originele details bij hun en ons in verschillende mate nog aanwezig.
Er staat een mevrouw op de foto, met twee kinderen. Zij woont in dat huis. Ons huis. Zij kan op die foto het huis in gaan met haar kinderen en misschien wel op een bank gaan zitten. Dat kan ik ook doen. Ik zie dan een plat glazen scherm aan de muur hangen. Er rijden auto's door de straat en via weer een ander scherm, dit scherm, zie ik haar staan voor haar huis. Ons huis. Zij loopt hier en woont hier, op mijn scherm. Ik loop en woon hier ook. Ik draag een spijkerbroek en kan een apparaatje aan mijn oor houden om iemand aan de andere kant van de wereld te vertellen wat ik aan het doen ben. We slapen in het zelfde huis en kijken naar de zelfde lucht. In onze kelder ligt de voorraad voor tijden die komen gaan en in mijn kelder staat de wasmachine aan. Het huis is gezellig de sfeer is fijn. Vond zij dat ook? Toen het huis nog nieuw was?

Wie was zij?